حوادث شب ولادت حضرت محمد (ص)

^{« ابلیس به آسمان‌ها بالا می ‏رفت و چون حضرت عیسی (ع)‏ به دنیا آمد، از سه آسمان ممنوع شد و تا چهار آسمان بالا می ‏رفت، و هنگامی که رسول خدا (ص) به دنیا آمد از همه آسمان‌های هفتگانه‏ ممنوع شد و شیاطین به وسیله پرتاب شدن ستارگان ممنوع‏ گردیدند، و قریش که چنان دیدند، گفتند: قیامتی که اهل کتاب می ‏گفتند، بر پا شده! »}

^{عمرو بن امیه که از همه مردم آن زمان به علم کهانت و ستاره شناسی داناتر بود، بدان ها گفت: بنگرید اگر آن ستارگانی ‏است که مردم به وسیله آنها راهنمایی می ‏شوند و تابستان و زمستان ‏از روی آن معلوم گردد، پس بدانید که قیامت ‏بر پا شده و مقدمه ‏نابودی هر چیز است و اگر غیر از آنهاست، امر تازه‏ای اتفاق ‏افتاده.}

^{آتشکده‏ های فارس نیز که هزار سال بود خاموش نشده بود، در آن شب خاموش گردید. موبدان فارس در خواب دیدند كه شترانی سخت اسبان عربی‏ را می‏ کشند و از دجله عبور کردند و در بلاد آنها پراکنده‏ شدند. و طاق کسری از وسط شکست‏ خورد و رود دجله در آن‏ وارد شد. ‏در آن شب نوری از سمت ‏حجاز بر آمد و همچنان به سمت ‏مشرق رفت تا بدان جا رسید.}

^{فردای آن شب تخت هر پادشاهی ‏سرنگون گردید و خود آنها گنگ گشتند که در آن روز سخن ‏نمی ‏گفتند. دانش کاهنان ربوده شد و سحر جادوگران باطل گردید، و هر کاهنی که بود، از تماس با همزاد شیطانی خود ممنوع گردید و میان آنها جدایی افتاد.}

^{آمنه گفت: به خدا فرزندم که بر زمین قرار گرفت، دست‌های ‏خود را بر زمین گذارد و سر به سوی آسمان بلند کرد و بدان ‏نگریست، و نوری از من تابیدن گرفت و در آن نور شنیدم گوینده ‏ای‏ می‏ گفت: تو سرور مردم را زادی؛ او را محمد نام بگذار.}

^{آنگاه او را به نزد عبدالمطلب بردند و آنچه آمنه گفته ‏بود، به وی گزارش دادند. عبدالمطلب او را در دامن‏ گذارد و گفت: «ستایش خدایی را که به من عطا فرمود این فرزند پاک و خوشبو را که در گهواره بر همه پسران آقاست.» آنگاه او را به ارکان کعبه تعویذ کرد و درباره‌اش اشعاری‏ سرود.}