نامه ی مهر

باسمه‌تعالی « به کجا فرار کنیم؟ »محمد بارونی در کتاب پربرکت قرآن که جداکننده حق از باطل است، پروردگار مهربان در سوره ذاریات آیه 50 برای هشدار به بندگان خود می‌فرماید: فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ، پس به‌سوی خدا بگریزید. واژه فرار به معنای گریختن، گریز، جستن، گریختن از پیش دشمن، عقب‌نشینی، دور شدن ناگهانی و با سرعت زیاد از موضع خطر، تن ندادن و تسلیم نشدن در برابر کاری و یا وضعیتی معنی کرده‌اند. تعبیر به فرار در آیه «فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ»، تعبیر جالب و لطیفی است، چرا که معمولاً فرار در جایی گفته می‌شود که انسان از یک سو با موجود یا حادثه وحشتناکی روبرو می‌شود و از سوی دیگر پناهگاهی در نقطه‌ای سراغ دارد، لذا با سرعت تمام از محل حادثه دور می‌شود و به نقطه امن‌وامان روی می‌آورد. ازآنجاکه انسان در میان مخلوقات الهی احتیاجاتش بیشتر و ضعفش در برابر تکالیف سنگین نیز زیادتر است (خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعِيفاً – نساء -28) و روزانه در برابر ده‌ها و صدها مسئله مادی و غیرمادی و در میان تمایلات حق و باطل که از طرف خودش یا دیگران بر او عرضه می‌شود، به پناهگاه و پایگاهی محکم و مستحکم نیازمند است، باید به‌سوی خدا فرار کرد و خود را به پناهگاه امن او سپرد. آری! باید فرار کرد، فرار از ظلمات به‌سوی نور، فرار از جهل و نادانی به علم و آگاهی، فرار از وحشت‌ها و دلهره‌ها به امنیت و دل‌آرامی‌ها. باید فرار کرد، فرار از خرافات به حقیقت‌ها، فرار از تفرقه و جدایی‌ها به وحدت و همدلی‌ها، فرار از شرک و بت‌پرستی به توحید و خداپرستی. باید فرار کرد، فرار از گناه و ناسپاسی به تقوا و پرهیزکاری، فرار از کفر خود و پذیرش توحید خدای متعالی، فرار از عذاب و عقاب, ...ادامه مطلب